Het eikenbos ....

..

Mijn verhaal is de story van het eikeltje (in me) en het eikenbos.

Mijn manier van tegen het leven aankijken heeft veel te maken met het verhaal van het eikenbos.
Soms kom ik mezelf en andere mensen tegen en zie ik ons dan klauteren en ploeteren en soms zie ik ook al vele mogelijkheden bij anderen die ze zelf nog niet kunnen neerzetten en die ze tijdelijk zelfs uit het oog verloren zijn, zoals anderen dat soms ook bij mij zien.
Ik heb het tot mijn werk gemaakt om nou net die mogelijkheden voor hen en met hen in zicht te krijgen.
Eigenlijk dus in een "eikeltje" ( geen scheldwoord hoor, het is een vrucht aan een boom, een ont-wikkelings woord !) het hele potentieel aan mogelijkheden te zien ... en dus het potentieel van het daarin aanwezige eikenbos te zien.

Als ik mensen dus hoor zeggen dat iets niet voor hen lijkt weg gelegd, zal dat mij gemakkelijk de opmerking doen ontlokken, NOG niet, zoals bijvoorbeeld in, “niet alles wat ik zie is al bereikbaar voor me”
Ik zag als het ware dat woordje “al” letterlijk als achter een glazen deur, waar hij NOG niet bij kon.

Soms vullen mensen dan wel eens voor me in, dat ik te veel wil, terwijl ik uitstekend overzie dat iemand er nog niet aan toe was op dat moment, wat voor dat moment een prima zaak is.

Maar bewust maken dat het er alleen nog maar niet is, en het er mogelijk al aan zit te komen, geeft mensen vaak de power om de energie te blijven voelen om hun potentieel aan te spreken.

Ik praat dan gewoon alvast tegen “het eikenbos” (dat soms nog diep verscholen zit, maar er wel in zit! Dit kan zowel voor degene zijn die nog in de onbalans van "onmacht" zit maar ook degene die nog in de onbalans van "macht zit", voor beiden staat de weg naar de eigen KRACHT als ont-wikkeling open)

Grappig genoeg krijg ik dan wel eens antwoord van een eikeltje …
Ach …. denk ik dan voor mezelf, wat zou ik zelf willen, als eikeltje aangesproken worden of als eikenbos…. ? Als ik zou weten dat ik eigenlijk dat eikenbos ben!

Ik BEN toch het eikenbos?
En me een eikeltje voelen …. ach …. dat doe ik alleen maar als ik me als eikeltje nog gedraag …. op weg naar het grote eikenbos … toch?
En dat geldt toch gewoon ook voor de ander?

Voor de “overtuigde eikeltjes”, ( die ik hier eigenlijk niet op mijn weblog verwacht, maar eenieder is tenslotte welkom!) ..... een eikel wordt hier niet als scheldwoord bedoeld hoor, dat zou pas echt “eikelig zijn”.

In mijn eikenbos groeien namelijk geen scheldwoorden….. het staat volop eiken … met de nodige eikeltjes als zaad waaruit weer eikenbomen kunnen groeien.

O ja, en het zijn de eiken die de cadeautjes weten te geven door de ander zonder eerst te verkleinen gewoon groter kunnen laten groeien.
Lieverds zijn dat..... die hebben de natuur van groei en bloei gewoon begrepen ...

Yvonne Mooijman

Terug naar weblog persoonlijke ontwikkeling